Άλλη μια επιτυχής απόφαση του γραφείου μας αυτή τη φορά για ιδιοκτήτη τουριστικού λεωφορείου που δεν θεωρήθηκε έμπορος αλλά φυσικό πρόσωπο και έγινε δεκτή η αίτηση του

 

ΕΙΡΗΝΟΔΙΚΕΙΟ ΛΑΥΡΙΟΥ

ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ : ΕΚΟΥΣΙΑ  ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ

ΑΡΙΘΜΟΣ ΦΑΚΕΛΟΥ : 72/2016

  

Αριθμός απόφασης: 397/2017

ΤΟ ΕΙΡΗΝΟΔΙΚΕΙΟ ΛΑΥΡΙΟΥ

 

          Συγκροτήθηκε από την Ειρηνοδίκη Μ…. Κ……, με την παρουσία του γραμματέα Π…… Π…………

          Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του την 23η Ιουνίου 2017, για να δικάσει την παρακάτω υπόθεση :

          ΤΩΝ ΑΙΤΟΥΝΤΩΝ : 1) Α…….. Γ…… του Γ……. και της Ε………. και 2) Β…….. Π….. του Γ……. και της Σ…., κατοίκων δημοτικής Ε……. Κ…… του Δήμου Σ…….. Α……, οι οποίοι εμφανίσθηκαν με την πληρεξούσια δικηγόρο  τους Άννα Κορσάνου.

 

          ΚΑΤΑ  : 1) της Ανώνυμης Τραπεζικής Εταιρείας με την επωνυμία «Ε….. Τ…… Τ.. Ε…… A.E.»,  που εδρεύει στην Αθήνα οδός Α….. .., εκπροσωπείται νόμιμα και παραστάθηκε δια της πληρεξούσιας δικηγόρου της Μ….. Ά….,   2) της Ανώνυμης Τραπεζικής Εταιρείας με την επωνυμία «Ε……. Ε……. Α.Ε.»,  που εδρεύει στην Αθήνα στην οδό Ό….. ., εκπροσωπείται νόμιμα και παραστάθηκε δια του πληρεξούσιου δικηγόρου της Α………. Κ………

Οι  αιτούντες με την από 17/5/2016 αίτησή τους εκούσιας δικαιοδοσίας, που κατατέθηκε στη Γραμματεία του δικαστηρίου με αριθμό έκθεσης κατάθεσης ../2016 ζήτησαν όσα αναφέρονται σε αυτή.

Για τη συζήτηση της αίτησης ορίστηκε η δικάσιμος που αναφέρεται στην αρχή της παρούσης.

 

ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΕ ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΟΠΩΣ ΑΥΤΗ ΣΗΜΕΙΩΝΕΤΑΙ ΣΤΑ ΠΡΑΚΤΙΚΑ

 

ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ

ΚΑΙ ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ

 

Κατά τη διάταξη του άρθρου 1 του Ν. 3869/2010 που αφορά «Ρύθμιση οφειλών υπερχρεωμένων φυσικών προσώπων και άλλες διατάξεις» ορίζεται ότι : 1. Φυσικά πρόσωπα που δεν έχουν πτωχευτική ικανότητα και έχουν περιέλθει, χωρίς δόλο, σε μόνιμη αδυναμία πληρωμής ληξιπρόθεσμων χρηματικών οφειλών τους δικαιούνται να υποβάλουν στο αρμόδιο δικαστήριο την αίτηση που προβλέπεται στην παράγραφο 1 του άρθρου 4 για τη ρύθμιση των οφειλών αυτών και απαλλαγή από την αποπληρωμή τους.  Την ύπαρξη δόλου αποδεικνύει ο πιστωτής. Απαλλαγή του οφειλέτη από τα χρέη του σύμφωνα με τις διατάξεις του παρόντος νόμου μπορεί να γίνει μόνο μια φορά.

Ο Ν. 3869/2010 έχει ως σκοπό να διευκολύνει την έστω και μερική εξόφληση των χρεών, στην οποία δεν θα μπορούσαν να προβούν οι οφειλέτες χωρίς τη ρύθμιση, όπως και να τους ανακουφίσει κατά το δυνατόν από τη διαρκή πίεση των ατομικών καταδιώξεων. Δεν περιλαμβάνεται στις επιδιώξεις του νομοθέτη η απαλλαγή από χρέη ή από υπόλοιπα τους, όταν είναι δυνατή ή σε όποιο βαθμό είναι δυνατή η ικανοποίησή τους βάσει της υπάρχουσας περιουσιακής κατάστασης του οφειλέτη. Αυτός είναι σε κάθε περίπτωση υποχρεωμένος να εξυπηρετήσει τις οφειλές του και με τα εισοδήματα από την εργασία του, αλλά και με την περιουσία του. Το δικαστήριο δε, εάν συντρέχουν οι απαιτούμενες προϋποθέσεις για την παραδοχή της αίτησης, λαμβάνει υπόψη του, για τη μορφή της ρύθμισης που θα διατάξει, όλα τα υποβαλλόμενα ενώπιον του στοιχεία και πρέπει βάσει των διατάξεων του νόμου: α) να προβεί σε ρύθμιση μηνιαίων καταβολών από τα εισοδήματα του οφειλέτη για χρονικό διάστημα τριών (3) ετών,  ώστε να επέλθει από αυτή την πηγή, μερική τουλάχιστον, εξόφληση των χρεών του, αν αυτός δεν έχει επαρκή περιουσιακά στοιχεία, σε εξαιρετικές δε περιπτώσεις αδυναμίας του αιτούντα να καταβάλει οποιοδήποτε ποσό από το εισόδημά του, ορίζονται μηδενικές καταβολές για το εν λόγω χρονικό διάστημα, κατ’ άρθρο 8 παρ. 5 του νόμου, β) να διατάξει την εκποίηση της τυχόν υφιστάμενης περιουσίας του οφείλεται διορίζοντας και εκκαθαριστή, και τέλος  γ) να προβεί σε περαιτέρω ρύθμιση σταδιακών καταβολών του οφειλέτη προκειμένου να εξαιρεθεί από την εκποίηση ακίνητο που χρησιμεύει ως κύρια κατοικία του.

Στην προκειμένη περίπτωση οι αιτούντες με την κρινόμενη αίτηση ισχυρίζονται ότι είναι φυσικά πρόσωπα χωρίς εμπορική ιδιότητα και ως εκ τούτου στερούνται πτωχευτικής ικανότητας, επικαλούνται δε ότι έχουν περιέλθει χωρίς δόλο σε μόνιμη αδυναμία εξυπηρέτησης των οφειλών τους προς τις καθ΄ ων η αίτηση, με μηνιαίες δόσεις, όπως αυτές καθορίζονται από τις σχετικές δανειακές συμβάσεις. Ζητούν λοιπόν τη διευθέτηση των οφειλών τους από το Δικαστήριο κατά το προτεινόμενο από αυτούς σχέδιο, με σκοπό την απαλλαγή τους απ’ αυτές, διότι στερούνται εισοδήματος διαθέσιμου  προς το σκοπό αυτό και δεν έχουν περιουσιακά στοιχεία εκποιήσιμα, πλην της κύριας κατοικίας της δεύτερης αιτούσας, που είναι η κύρια κατοικία της οικογένειάς της και ζητείται να μην εκποιηθεί. Στην αίτηση περιλαμβάνεται: α) κατάσταση της περιούσιας των αιτούντων και του εισοδήματός τους, β) οι οφειλές τους προς τις καθ’ ων κατά κεφάλαιο, τόκους και έξοδα και γ) σχέδιο διευθέτησης αποπληρωμής.

Με αυτό το περιεχόμενο και αίτημα υπό κρίση αίτηση παραδεκτά φέρεται για συζήτηση ενώπιον του παρόντος δικαστηρίου που είναι αρμόδιο για να την κρίνει κατά την προκειμένη διαδικασία της εκούσιας δικαιοδοσίας των άρθρων 741 επ. ΚΠολΔ και δεν εκκρεμεί άλλη αίτηση των αιτούντων στο Δικαστήριο αυτό ή σε άλλο Ειρηνοδικείο της χώρας για ρύθμιση χρεών τους ούτε έχει απορριφθεί προγενέστερη αίτηση τους για ουσιαστικούς λόγους, όπως διαπιστώθηκε μετά από αυτεπάγγελτο έλεγχο κατ’ άρθρο 13 παρ. 2 του Ν. 3869/2010. Περαιτέρω παραδεκτά εισάγεται για συζήτηση μετά:  α) την εμπρόθεσμη εντός 15 ημερών από την κατάθεση της αιτήσεως (άρθρ. 5 παρ. 1 Ν. 3869) και νομότυπη κλήτευση των καθ’ ων, και β) την αποτυχία του δικαστικού συμβιβασμού.

Η εν λόγω αίτηση είναι αρκούντως ορισμένη, καθότι εκτίθεται σε αυτήν όλα τα απαραίτητα εκ του νόμου στοιχεία, ήτοι : α) ότι οι αιτούντες είναι φυσικά πρόσωπα χωρίς πτωχευτική ικανότητα και βρίσκονται σε μόνιμη αδυναμία πληρωμής της ληξιπρόθεσμης χρηματικής οφειλής τους, β) η κατάσταση της περιουσίας και των εισοδημάτων τους, γ) οι απαιτήσεις των καθ’ ων κατά κεφάλαιο, τόκους και έξοδα, δ) σαφές και ορισμένο σχέδιο διευθέτησης των οφειλών τους και ε) αίτημα δικαστικής ρύθμισης αυτών, αφού απέτυχε ο εξωδικαστικός συμβιβασμός. Πέραν δε των παραπάνω στοιχείων ουδέν άλλο στοιχείο απαιτείται για το ορισμένο της υπό κρίση αιτήσεως (Αθ. Κρητικός, Ρύθμιση των οφειλών υπερχρεωμένων φυσικών προσώπων και άλλες διατάξεις του Ν. 3869/2010, σελ. 104-107, αριθ. 41-45, Ε. Κιουπτσίδου Αρμ./64 – Ανάτυπο σελ. 1.477, Ειρ. Χαν 396/2011 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ). Συνεπώς οι περί του αντιθέτου ενστάσεις αοριστίας που προέβαλαν οι καθ’ ων πρέπει ν’ απορριφθούν.

Η αίτηση είναι νόμιμη, στηριζόμενη στις διατάξεις των άρθρων 1, 4, 8 και 9 Ν. 3869/2010, πρέπει, συνεπώς να ερευνηθεί περαιτέρω και ως προς την ουσιαστική της βασιμότητα.

Οι καθ’ ων αρνήθηκαν την αίτηση, προέβαλαν δε τον ισχυρισμό περί δόλιας περιελεύσεως των αιτούντων σε μόνιμη αδυναμία πληρωμής, για το λόγο ότι προσέφυγαν σε δανειοδότηση γνωρίζοντας ότι δεν θα μπορέσουν ν’ ανταποκριθούν στο ύψος του αναλαμβανομένου χρέους.  Ο ισχυρισμός αυτός είναι απορριπτέος ως αόριστος, διότι δεν νοείται δολιότητα του δανειολήπτη με μόνη την ανάληψη δανειακής υποχρεώσεως της οποία η εξυπηρέτηση είναι επισφαλής (ΜονΠρΘεσ  38/2014 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ), αλλά απαιτείται και η από αυτόν πρόκληση άγνοιας της επισφάλειας στους πιστωτές, δηλαδή ο δανειολήπτης να εξαπάτησε τους υπαλλήλους της τράπεζας προσκομίζοντας πλαστά στοιχεία ή αποκρύπτοντας υποχρεώσεις που για οποιονδήποτε λόγο δεν έχουν καταχωρηθεί στις βάσεις δεδομένων που αξιοποιούν οι τράπεζες, για την οικονομική συμπεριφορά των υποψήφιων πελατών τους, πλην όμως οι καθ’ ων δεν επικαλούνται τέτοια περιστατικά από τα οποία να προκύπτει η εκ μέρους των αιτούντων δόλια πρόκληση άγνοιας σε αυτές.  Ειδικότερα η ενισταμένη δεν εξειδικεύει τις συγκεκριμένες ενέργειες, με τις οποίες οι αιτούντες της απέκρυψαν την οικονομική τους κατάσταση, δεδομένου ότι οι πιστώτριες τράπεζες είχαν τη δυνατότητα να εξακριβώσουν, όχι μόνο τις οικονομικές δυνατότητες των δανειοληπτών (μέσω εκκαθαριστικού σημειώματος ή βεβαίωσης αποδοχών), αλλά και την οικονομική συμπεριφορά και τις λοιπές δανειακές υποχρεώσεις των υποψήφιων πελατών τους καθώς και ν’ απορρίψουν την πρόταση για την κατάρτιση των δανειακών συμβάσεων κατ’ άρθ. 185 επ. ΑΚ (ΜονΠρΧαν 197/2014 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ, ΜονΠρΔραμ 336/2013 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ, ΕιρΑθ 15/2011, ΕιρΘεσ  5074/2011 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ, Αθ. Γ. Κρητικός, ό.π., σελ. 44) Επιπροσθέτως, ο δανειολήπτης δεν έχει καμία εξουσία διαμορφώσεως ή τροποποιήσεως όρων των δανειακών συμβάσεων, διότι πρόκειται περί συμβάσεων προσχωρήσεως προς εκτέλεση των οποίων η τράπεζα, αφού εκτιμήσει ορισμένες παραμέτρους στο πρόσωπο του δανειολήπτη και βαθμολογήσει την πιστοληπτική του ικανότητα, χορηγεί το τραπεζικό προϊόν (ΜονΠρωτΕδ 20/2013, ΕιρΘηβ 3/2013, ΕιρΓυθ 11/2013, ΕιρΛαυρ 24/2013, ΕιρΑθ 759/2013, ΕιρΘεσ  5981/2013, όλες δημ. στην ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ).  Όσον αφορά τη δολιότητα των αιτούντων μετά τη σύναψη των συμβάσεων διότι έχουν τη δυνατότητα ν’ αποπληρώσουν τις οφειλές τους και παραταύτα αρνούνται, τούτο συνέχεια με την επάρκεια των εισοδημάτων τους για την αποπληρωμή κατά τους όρους των δανειακών συμβάσεων, και θα εξετασθεί κατά το στάδιο της σχετικής έρευνας.

Επίσης η καθ’ ης προέβαλε τον ισχυρισμό περί καταχρηστικής ασκήσεως του δικαιώματος των αιτούντων επικαλούμενη ότι αυτοί δεν βρίσκονται σε κατάσταση αδυναμίας πληρωμής, ισχυρισμός ο οποίος συνιστά αιτιολογημένη άρνηση της προϋποθέσεως της πραγματικής μόνιμης αδυναμίας πληρωμής ληξιπρόθεσμων χρεών των αιτούντων, η οποία θα κριθεί κατά την έρευνα της ουσιαστικής βασιμότητας της αιτήσεως.

Από την αποδεικτική διαδικασία, της κατάθεσης του πρώτου αιτούντα που εξετάσθηκε στο ακροατήριο, τα έγγραφα που επικαλέσθηκαν και προσκόμισαν οι διάδικοι και τα πραγματικά περιστατικά που συνομολόγησαν, μετά από συνεκτίμηση των αποδεικτικών στοιχείων αποδείχθηκε κατά την κρίση του δικαστηρίου ότι :  Ο πρώτος αιτών είναι επαγγελματίας οδηγός και εκμεταλλεύεται ο ίδιος τουριστικό λεωφορείο, που έχει στην κατοχή του δυνάμει χρηματοδοτικής μίσθωσης (leasing),  η ιδιοκτησία δε του οχήματος ανήκει στην πιστώτρια Ε….. Τ……, 1η των καθ’ ων.  Η πιστώτρια ισχυρίζεται ότι η εν λόγω οφειλή δεν υπόκειται σε ρύθμιση, καθώς και ότι το εν λόγω όχημα δεν ανήκει στον αιτούντα κατά κυριότητα, ώστε αυτό να εξαιρεθεί από εκποίηση, καθόσον πρέπει να της αποδοθεί η χρήση του λόγω μη καταβολής από τον αιτούντα – μισθωτή – των οφειλομένων μισθωμάτων.

Από τις διατάξεις των άρθρων 1 – 4 του Ν. 1665/1986, με τον οποίο δημιουργήθηκε και στην Ελλάδα το νομοθετικό πλαίσιο, για την εισαγωγή και ανάπτυξη του θεσμού της χρηματοδοτικής μίσθωσης (leasing), προκύπτει ότι η σύμβαση αυτή αποτελεί ουσιαστικά ένα χρηματοδοτικό μηχανισμό, ο οποίο αποσκοπεί στο να αποκτήσει ο μισθωτής τη χρήση κεφαλαιουχικού εξοπλισμού μεγάλης αξίας για το επάγγελμα ή την επιχείρηση του, επιλογής του ιδίου, χωρίς να προβεί στην εκταμίευση σημαντικών κεφαλαίων για την απόκτηση του. Και τούτο πράττεται με τη βοήθεια της εκμισθώτριας εταιρίας, η οποία αγοράζει χάριν του μισθωτή το πράγμα, καθιστάμενη ουσιαστικά «οικονομική» κυρία αυτού, χωρίς, όμως, να έχει το πράγμα στην κατοχή της ή να ενδιαφέρεται να το αποκτήσει, ενόψει του ότι ενδιαφέρεται μόνο για την επιστροφή του δαπανηθέντος κεφαλαίου, πλέον του κέρδους της, που λαμβάνει χώρα, δια του συμφωνηθέντος μισθώματος (ΕφΑθ 486/2010 ΔΕΕ 2010/579). Η παραχώρηση της χρήσης του πράγματος γίνεται έναντι μισθώματος, το ποσό του οποίου καθορίζεται με βάση το κεφάλαιο που διαθέτει η εκμισθώτρια εταιρία για την απόκτηση του πράγματος, με επιπλέον τόκους, προμήθειες και το κέρδος της εταιρίας.  Είναι  δε το μίσθωμα έτσι υπολογισμένο, ώστε στο τέλος του συμβατικού χρόνου να έχει καλυφθεί το σύνολο των εξόδων και το κέρδος της εταιρίας (Α. Γεωργιάδης, Οι νέες μορφές συμβάσεων της σύγχρονης οικονομίας και το Αστικό Δίκαιο, ΕλλΔνη 36(1995),745 επ.) και το πράγμα να μεταβιβασθεί κατά κυριότητα στο μισθωτή. Αυτόν ακριβώς το σκοπό εξυπηρετεί και η πρόβλεψη με συμβατικό όρο ότι σε περίπτωση έκτακτης καταγγελίας της σύμβασης, όλα τα μισθώματα καθίστανται ληξιπρόθεσμα και απαιτητά, ώστε να καλύπτονται και πάλι το σύνολο των εξόδων και τα κέρδη της εταιρίας.  Γίνεται έτσι φανερό ότι ο επενδυτικός κίνδυνος δεν βαρύνει τελικά την κυρία του πράγματος εκμισθώτρια εταιρία αλλά εξ ολοκλήρου τον μισθωτή (ΕφΑθ 5636/2030 ΕλλΔνη 45, 265, ΕφΑθ 5829/2003 ΕλλΔνη 45,909, ΕφΘεσ 2389/2006 Αρμ 2007,32, Γεωργιάδης : Η χρηματοδοτική μίσθωση Ν. 1665/1986, ΝοΒ 35,1522 επ, 797/2008 ΕφΠειρ (ΔΕΕ 2009/608).  Με αυτά τα χαρακτηριστικά η σύμβαση leasing  συνιστά δανεισμό ορισμένου ποσού η αποπληρωμή του οποίου συμφωνείται να γίνει σε μηνιαίες δόσεις με τη νομική μορφή μισθωμάτων, πλέον τόκων και εξόδων που αντιστοιχούν πλήρως σε δανειακή σύμβαση.

Από τα στοιχεία της σύμβασης leasing, που προσκομίζεται, σαφώς προκύπτει ότι πρόκειται για δανειακή σύμβαση χρηματοδότησης του αιτούντα – επαγγελματία, προκειμένου αυτός ν’ αποκτήσει τη χρήση του φορτηγού αυτοκινήτου και με την αποπληρωμή του δανείου (ποσού της χρηματοδότησης) την κυριότητα του πράγματος.  Από τους όρους της σύμβασης σαφώς προκύπτει ότι πρόκειται ότι πρόκειται για οφειλή του αιτούντα από χορήγηση τραπεζικού προϊόντος και ενδεικτικά αναφέρονται κάποιοι όροι της σύμβασης : «Κάθε υποχρέωση της εκμισθώτριας που απορρέει από την ιδιότητά της ως κυρίας του μισθίου βαρύνει τον μισθωτή» όρος 5.3.  «Η εκμισθώτρια δεν έχει οποιαδήποτε ευθύνη από …. την καταλληλότητα του μισθίου, για νομικά και κρυμμένα ή μη πραγματικά ελαττώματα του μισθίου… Ο μισθωτής ανεπιφύλακτα παραιτείται από κάθε αξίωση αποζημιώσεως για τα παραπάνω ελαττώματα» όρος 7.1.  «Το μίσθωμα υπολογίζεται με βάση το ισχύον φορολογικό και θεσμικό καθεστώς των τραπεζικών δανειοδοτήσεων και των χρηματοδοτικών μισθώσεων» όρος 9.8.  «Η εκμισθώτρια δικαιούται πάντοτε σε περίπτωση υπάρξεως πλειόνων χρεών του μισθωτή να ορίζει σε ποιο από τα χρέη αυτά καταλογίζεται οποιαδήποτε καταβολή του μισθωτή ή του εγγυητή» όρος 12.1.  Η χρηματοδοτούσα τράπεζα δεν ενδιαφέρεται για την επαναφορά της κυριότητας του πράγματος, αφού τελικό σκοπό είναι η εξαγορά του μισθίου από τον μισθωτή, όταν θ’ αποπληρώσει τις συμφωνηθείσες δόσεις, και στην προκειμένη περίπτωση η καθ’ ης δεν προέβη σε καταγγελία της σύμβασης, ούτε στην διεκδίκηση της απόδοσης της χρήσης του αυτοκινήτου, παρότι ο αιτών δεν αποπλήρωνε κανονικά ήδη από το έτος 2013 τις δόσεις – μισθώματα – που όφειλε να καταβάλει βάσει της σχετικής σύμβασης.

Μετά απ’ αυτά κρίνεται ότι η οφειλή των αιτούντων από την ανωτέρω σύμβαση υπάγεται στις διατάξεις του Ν. 3869/2010, ο οποίος θεσπίσθηκε για την αντιμετώπιση της υπερχρέωσης στην περίπτωση της χωρίς δόλο περιέλευσης του υπερχρεωμένου οφειλέτη σε κατάσταση μόνιμης αδυναμίας αποπληρωμής των οφειλών του.  Το αίτημα της πιστώτριας περί άρσης της δέσμευσης κατάσχεσης ή εκποίησης του οχήματος του αιτούντα πρέπει ν’ απορριφθεί, καθόσον η σχετική οφειλή νόμιμα φέρεται προς δικαστική ρύθμιση κατ’ εφαρμογή του Ν. 3869/2010 και η καταβολή ή μη αυτής της οφειλής θα ορισθεί με βάση την αιτούμενη ρύθμιση, εάν προκύψει ότι οι αιτούντες έχουν περιέλθει χωρίς δόλο σε κατάσταση μόνιμης αδυναμίας αποπληρωμής του συνόλου των οφειλών τους.

Οι αιτούντες είναι ηλικίας 51 και 50 ετών αντίστοιχα, είναι σύζυγοι και έχουν δύο (2) ανήλικα τέκνα ηλικίας 12 ετών έκαστο (δίδυμα) από το έτος 2000 ο α΄ αιτών εκμεταλλεύεται τουριστικό λεωφορείο. Εκτελεί τις μετακινήσεις των μαθητών της Ε……… Γ……… Σ….. αντί μηνιαίας αμοιβής 2.185 ευρώ καθαρό ποσό. Επιπλέον εκτελεί και οποιοδήποτε άλλο δρομολόγιο προκύψει για την εκτέλεση εκδρομών κλπ.  Ο όγκος των εργασιών του έχει μειωθεί από το έτος 2013. Η σύζυγος του αιτούντα, β΄ αιτούσα, είναι άνεργη.

Σε χρόνο προγενέστερο πλέον του ενός έτους πριν από την κατάθεση της αίτησης και συγκεκριμένα το έτος 2007 ο α΄ αιτών έλαβε επαγγελματικά δάνεια προκειμένου ν’ αγοράσει δύο λεωφορεία, με τα οποία έκανε μεταφορές για λογαριασμό της εταιρείας TSOKAS με ημερήσια αμοιβή 170 ευρώ.  Το έτος 2008 η σχετική σύμβαση έληξε, τα δύο λεωφορεία πωλήθηκαν και με νέο δανεισμό το έτος 2009 αγόρασε το λεωφορείο το οποίο κατέχει μέχρι σήμερα και το εκμεταλλεύεται όπως αναφέρεται παραπάνω.  Συγκεκριμένα οι αιτούντες, ο α΄ ως πρωτοφειλέτης και η β΄ ως εγγυήτρια για την αποπληρωμή, οφείλουν αναλυτικά : 1)  στην Ε….. Τ…… α)  29.827,52 ευρώ από ένα επιχειρηματικό δάνειο με αρ. σύμβασης ……… και β) 103.081,15 ευρώ από σύμβαση χρηματοδοτικής μίσθωσης με αρ. συμβολαιογραφικής πράξης ……, δηλ. συνολικά 132.908,67 ευρώ και 2) στην Τ…… Ε…….. 25.459,57 ευρώ από ένα καταναλωτικό δάνειο με αρ. σύμβ. ……..  Ο α΄ αιτών οφείλει επιπλέον 0,02 ευρώ στην Τράπεζα Ε……. από μία πιστωτική κάρτα με αρ. συμβ.  ……………..  Στο σύνολο των οφειλών των αιτούντων από (132.908,67 + 25.459,57)  158.368,26 ευρώ μετέχουν οι απαιτήσεις της Ε…… Τ……. κατά ποσοστό 84% και της Τ……. Ε…… κατά 16%.

Για την αποπληρωμή των οφειλών τους οι αιτούντες όφειλαν να καταβάλουν με βάση τους όρους των δανειακών συμβάσεων 3.000 ευρώ ως μηναία δόση, ποσό το οποίο κατεβάλλετο μέχρι το έτος 2013.  Λόγω της πτώσης του όγκου των εργασιών του α΄ αιτούντα όμως το ποσό που δύναται να καταβάλει προς αποπληρωμή των οφειλών του  είναι 800 ευρώ μηνιαίως.  Το ποσό αυτό δήλωσε ο ίδιος ότι δύναται να καταβάλει και τούτο κρίνεται εύλογο με βάση το κατά τ’  ανωτέρω μηνιαίο κατά μέσον όρο εισόδημά του, αφαιρουμένων των εξόδων που συνεπάγεται η λειτουργία του τουριστικού λεωφορείου του και του κόστους διαβίωσης της 4μελούς οικογένειάς του.  Η σύζυγος του – β΄ αιτούσα – δεν δύναται να διαθέσει οποιοδήποτε ποσό λόγω της ανεργίας της.  Δεν προέκυψε ότι συνέτρεξε δόλος των αιτούντων για την περιέλευσή τους στην ανωτέρω κατάσταση.  Συνεπώς συνάγεται ότι οι αιτούντες έχουν χωρίς δόλο περιέλθει σε κατάσταση μόνιμης αδυναμίας αποπληρωμής των οφειλών τους με τους όρους των δανειακών συμβάσεων, και πρέπει να γίνει ρύθμιση των οφειλών του με βάση του Ν. 3869/2010.  Ο α΄ αιτών πρέπει να ορισθεί να καταβάλει για τρία (3)  έτη 36 μηνιαίες δόσεις από 800 ευρώ εκάστη σύμφωνα με τη ρύθμιση του άρθρου 8 παρ. 2 και η β΄ αιτούσα μηδενικές καταβολές για το ίδιο χρονικό διάστημα σύμφωνα με τη ρύθμιση του άρθρου 8 παρ. 5 του νόμου.  Στο τέλος της 3ετίας από το σύνολο των οφειλών των αιτούντων θα έχει αποπληρωθεί ένα μέρος από (800 Χ 36) 28.800 ευρώ.  Με το ποσό αυτό δεν αποπληρώνονται οι οφειλές τους και πρέπει να καλυφθεί το οφειλόμενο με την αξία της περιουσίας τους.  Ο α΄ αιτών διαθέτει ακίνητη περιουσία που συνίσταται σε ιδανικό μερίδιο 33,3%  α) μίας οικίας επιφάνειας 63 τμ επί οικοπέδου εμβαδού 306.50 τμ., που βρίσκεται στο Μ…….. Α……, β) μιας αποθήκης επιφάνειας 19,95  τμ, που βρίσκεται στο ίδιο οικόπεδο,  και γ) δύο αγροτεμαχίων εμβαδού 1.263 και 1.225 τμ αντίστοιχα, που βρίσκονται στην κτηματική περιφέρεια Μ……….  Α…….  στη θέση Λ…..-Π….-Ν….. Λόγω του είδους του εμπραγμάτου δικαιώματος του α΄ αιτούντα επί των ανωτέρω ακινήτων (συνιδιοκτησία κατ’ ιδανικό μερίδιο 33,3%) εκτιμάται ότι αυτά δεν είναι εκποιήσιμα, ώστε η πώλησή τους να αποφέρει τίμημα ικανό να  καλύψει μέρος των οφειλών του προς τις καθ’ ων, λαμβανομένων υπόψη και των εξόδων της εκποίησης.

Η β΄ αιτούσα είναι ιδιοκτήτρια μιας οικίας που αποτελείται από ισόγειο επιφάνειας 120 τμ και υπόγειο ίσης επιφάνειας, που βρίσκεται στην δημοτική ενότητα Κ…… του Δήμου Σ…….. Α……  Το ακίνητο αυτό είναι η κύρια κατοικία της ίδιας και της οικογένειάς της.  Προκειμένου αυτό το ακίνητο να μην εκποιηθεί η β΄ αιτούσα πρέπει, ανεξαρτήτως του εισοδήματός της, να καταβάλει το ποσό που οι πιστωτές της θα ελάμβαναν από την πώλησή του με αναγκαστική εκτέλεση και πάντως όχι μεγαλύτερο ποσό από αυτό του ποσοστού 80% της αντικειμενικής αξίας του που είναι 108.000 ευρώ.  Η πραγματική αξία του ακινήτου από την πώλησή του είναι 80.000 ευρώ.  Από το ποσό αυτό εάν αφαιρεθούν τα έξοδα της εκποίησης, απομένει ποσό 75.000 ευρώ και αυτό το ποσό πρέπει η β΄ αιτούσα να υποχρεωθεί να καταβάλει στις καθ’ ων σε χρονικό διάστημα 15 ετών σε 180 μηνιαίες δόσεις από 417 ευρώ εκάστη, όπως ειδικότερα ορίζεται στο διατακτικό.

Δικαστική δαπάνη δεν επιδικάζεται σύμφωνα με το άρθ. 8 παρ. 6 του Ν. 3869/2010.

 

Για τους λόγους αυτούς

 

         Δικάζει αντιμωλία των λοιπών διαδίκων.

                   Δέχεται την αίτηση.

Υπάγει τους αιτούντες στις διατάξεις του Ν. 3869/2010 ως εξής : Α) Ορίζει να καταβάλει ο α΄ αιτών στις καθ’ ων τριάντα έξι (36) μηνιαίες δόσεις από οκτακόσια (800) ευρώ εκάστη επιμεριζομένη σ’ αυτές κατά ποσοστό 84% (672 ευρώ) στην Ε….. Τ…… και 16% (28 ευρώ) στην Τ…… Ε……., της πρώτης δόσης καταβλητέας μετά την παρέλευση  δύο (2) μηνών από τη δημοσίευση της αποφάσεως,  Β)  Ορίζει για τη β΄ αιτούσα μηδενικές καταβολές για τρία (3) έτη, περιόδου αρχομένης μετά την παρέλευση δύο (2) μηνών από τη δημοσίευση της αποφάσεως και μετά την παρέλευση της τριετίας να καταβάλει μηνιαία δόση από τετρακόσια δεκαεπτά (417) ευρώ εκάστη, επιμεριζομένη κατά ποσοστό 84% (350 ευρώ) στην Ε….. Τ…… και 16% (67 ευρώ) στην Τ…… Ε……., με σταθερό επιτόκιο ίσο με το μέσο επιτόκιο στεγαστικού δανείου για ανάλογη της ρύθμισης περίοδο, όπως προκύπτει από το στατιστικό δελτίο της Τράπεζας της Ελλάδος, και χωρίς ανατοκισμό.

                   Κρίθηκε, αποφασίστηκε και δημοσιεύτηκε στις 7 Νοεμβρίου 2017 στο ακροατήριο του δικαστηρίου, χωρίς να είναι παρόντες οι αιτούντες ούτε εκπρόσωποί τους.

          Η ΕΙΡΗΝΟΔΙΚΗΣ                           Ο ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ               

 

            Μ…. Κ……                                     Π……. Π………….

Scroll to Top