Η υπόθεση αφορά σε ογδοντάχρονη συνταξιούχο της οποίας ο σύζυγος έχει αποβιώσει και ο μοναδικός οικονομικός πόρος συνίσταται στη σύνταξη που λαμβάνει ποσού 937,98 ευρώ μηνιαίως. Η συνταξιούχος, που αντιμετωπίζει σοβαρότατα προβλήματα υγείας, όταν προσήλθε στην τράπεζα ώστε να λάβει τη σύνταξη της με έκπληξη διαπίστωσε πως η τελευταία είχε προβεί σε παρακράτηση από τον τηρούμενο σε αυτήν λογαριασμό όλου του ποσού της σύνταξης, λόγω δανειακής οφειλής προς αυτήν.
Η τράπεζα όλως αυθαιρέτως και παρανόμως προέβη στην παρακράτηση αυτή, καθώς η συνταξιούχος είχε ήδη υπογράψει υπεύθυνη δήλωση βάσει της οποίας προσδιόριζε τον ατομικό λογαριασμό που διατηρεί στην εν λόγω τράπεζα ως τον λογαριασμό για τον οποίο επιθυμεί να ισχύει το ακατάσχετο ποσό του άρθρου 20 του Ν. 4161/2013. Να σημειωθεί πως σύμφωνα με το άρθρο αυτό “απαιτήσεις από καταθέσεις σε πιστωτικά ιδρύματα είναι ακατάσχετες μέχρι του ποσού των 1.500 ευρώ και των 2.000 ευρώ σε περίπτωση κοινού λογαριασμού. ………..Με δήλωση του καταθέτη προς ένα εκ των πιστωτικών ιδρυμάτων προσδιορίζεται ο λογαριασμός για τον οποίο θα ισχύει το ακατάσχετο. Καταθέσεις που αφορούν σε μισθούς ή συντάξεις ή ασφαλιστικές παροχές προσδιορίζονται υποχρεωτικά ως τέτοιες και κατά το υπερβάλλον του ποσού του ανωτέρω εδαφίου ά καταλαμβάνονται από τις διατάξεις του άρθρου 982 του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας.” Η συνταξιούχος προσήλθε στο δικηγορικό γραφείο της κ. Κορσάνου ζητώντας τη βοήθεια της. Κατόπιν εξώδικης δηλώσεως που το γραφείο απέστειλε στην τράπεζα, η τελευταία αναγκάστηκε να άρει την παρακράτηση του ποσού της σύνταξης και να επιστρέψει τα χρήματα στη συνταξιούχο.